Kot kameleon.

W domu babci nie ma telewizora i komputera, które dotychczas pełniły główną rozrywkę dziewczynki. W pobliżu nie mieszkają również rówieśnicy, z którymi mogłaby się pobawić. Jakby nieszczęść było mało tata pomylił torby i spakowane przez Natalię zabawki odjechały razem z nim. Bohaterka zmuszona jest spędzić ten czas tylko z babcią i jej kotem Blekotem, którego nie darzy sympatią, zresztą z wzajemnością.

Natalia jest zrozpaczona, aż do czasu odkrycia skarbów na strychu. Można tam natknąć się na stare fotografie rodzinne oraz stroje i kapelusze, które można przymierzać do woli. Natalia znajduje także rzeczy należące dawniej do jej mamy, wśród nich zapodziało się kolorowe szkiełko z witrażowej lampy. Kolorowe szkiełko przenosi widza w czarodziejski, bajkowy świat wyobraźni. Zależnie od koloru można było zobaczyć za oknem co innego. Przez szkiełko czerwone widoczne były wulkany z gigantycznymi lizakami, przez niebieskie – góry i rybi chór, przez zielone – morze oraz dwugłowego smoka, natomiast przez żółte – ukwieconą łąkę z balonami. Mimo, że sceneria wciąż się zmieniała, to jednak jedna rzecz była wciąż taka sama. Za każdym razem ukazywał się dziewczynce ten sam tajemniczy kot, który zmieniał kolor jak kameleon.

Osoby chcące poznać dalszą historię przygód Natalii, gorąco zachęcam do przeczytania lektury. Kto wie, może Natalia spotka kota kameleona w rzeczywistości? Czy będzie to magiczny kot? Czy Natalia jest zwykłą, czy niezwykłą dziewczynką? Czy kot Blekot zaprzyjaźni się z Natalią i kotem kameleonem? Te odpowiedzi znajdziemy w książce Joanny Wachowiak. Po przeczytaniu „Kota kameleona” nie zapomnijmy zwiedzić zakamarki i strychy naszych domów, kto wie co tam znajdziemy.

Moderator: Edyta Dypolt

Galeria zdjęć