Podstawowe informacje

Statut reguluje m. in.:

Zakres działania Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Barcin

Sposób jej finansowania

Strukturę organizacyjną

System kontroli

Statut można pobrać na stronie www.bip.biblioteka.barcin.pl

14 sierpnia br., to wyjątkowy dzień w 65- letniej historii Biblioteki Publicznej w Barcinie, tego dnia w Urzędzie Miejskim w Barcinie podpisano umowę dotyczącą budowy nowego budynku barcińskiej książnicy. Inwestora - BPMiG im. Jakuba Wojciechowskiego reprezentowały dyrektor Biblioteki Grażyna Szafraniak i Ewa Słowińska, a wykonawcę - Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane ze Żnina Pan Jacek Jezierski.

Wszystko zaczęło się tuż po drugiej wojnie światowej, kiedy to Jakub Wojciechowski założył bibliotekę. Przekazał na ten cel swój prywatny, 220-tomowy księgozbiór, który zgromadził w latach trzydziestych dzięki przyjaźni i protekcji Tadeusza Boya Żeleńskiego. Znajdowały się w nim książki otrzymane od Boya właśnie, a także od Ireny Krzywickiej, Stanisława Helsztyńskiego i innych literatów. Zbiory biblioteki dzięki darom społeczeństwa stale się powiększały. W 1948 r. liczyły 400 woluminów, obecnie - blisko 34 tysiące. Od lat dziewięćdziesiątych ogromne znaczenie ma wsparcie samorządu lokalnego. Kilkakrotnie biblioteka zmieniała siedzibę. Od 1994 r. mieści się w lokalu umiejscowionym w centrum osiedla i składają się na nią: wypożyczalnia dla dorosłych wraz z czytelnią, osobny oddział dla dzieci, część magazynowa i administracyjna. W latach 1958-1990 biblioteką kierowała pani Elżbieta Pankowska, od 1991 r. - pani mgr Grażyna Szafraniak.

Biblioteki publiczne pełnią w społeczności lokalnej zarówno rolę podstawowych instytucji kultury, jak i wspomagają edukację społeczeństwa.
Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Barcinie od lat cieszy się dużym uznaniem wśród mieszkańców gminy, w środowisku spełnia bardzo ważną rolę w dziedzinie upowszechniania kultury. W 2007 roku minie 60 lat odkąd barcińska biblioteka służy społeczności miasta.

 Jakub Wojciechowski urodził się 3.07.1884r. w Nówcu koło Dolska, w byłym powiecie śremskim. Po przeprowadzeniu się rodziców do Tworzymirek uczęszczał w latach 1896 – 1898r. do szkoły w pobliskim Kunowie nad Odrą. Po jej ukończeniu pracował u miejscowych Niemców. W 1899r. wyjechał do pracy w Niemczech. Pracował tam jako robotnik w cegielni, obsługiwał karuzelę objazdową, pracował w kopalni, zakładach chemicznych, gazowni i koksowni. W latach 1906 – 1909r. służył w wojsku w Magdeburgu.

 7 lipca 1909r. poślubił Mariannę Kozioł polską robotnicę „na saksach”. Urodziło im się dwoje dzieci; córka Anna Maria i syn Jakub, oboje szybko zmarli pozostawiając rodziców w wielkim bólu. W 1914r. zmobilizowano go do wojska, szybko jednak wrócił ponieważ został ranny w głowę. Po powrocie do Magdeburga pracował jako tramwajarz, gdzie żywo interesował się sprawami i życiem tutejszej polonii. Tutaj dowiedział się o ogłoszonym przez Polski Instytut Socjologiczny w Poznaniu konkursie na życiorys robotnika. Zmobilizowany konkursem napisał „Życiorys własny robotnika”. Po 25 latach tułaczki w 1924r. wrócił do Polski i osiedlił się w Łabiszynie, a następnie przeprowadził się do Barcina, gdzie podjął pracę w kamieniołomach pobliskiego Wapienna. Pracując i żyjąc bardzo skromnie wybudował dom przy ulicy Kościelnej 16, w którym mieszkał do śmierci.