Z okazji zbliżającego się Święta Niepodległości zaprosiłam dzieci ze Szkoły Podstawowej nr1 na pogadankę o barwach narodowych Polski.
Trzecioklasiści wyszukiwali informacji o polskich barwach i historii ich powstania w słownikach, encyklopedii i internecie. Z zaangażowaniem i dokładnością wykonali kotylion, który przypną na apelu w szkole. Spotkanie zakończyło się czytaniem wiersza pt. ”Biel i czerwień” z książki Beaty Kołodziej – „Rodzinne świętowanie” przez panią wychowawczynię .
7 listopada w dwóch lekcjach bibliotecznych uczestniczyły 34 osoby.
„Barwy narodowe lub państwowe — rodzaj wizualnego symbolu narodowego, będącego połączeniem jednego, dwóch lub kilku kolorów w postaci podłużnych pasów, kół lub innych pól. Barwy stanowią element flagi państwowej, ale mogą występować samoistnie na innych znakach państwowych (godło, ordery) czy w urzędowych publikacjach (np. szata graficzna stron internetowych). Barwy mogą stanowić symbol całego państwa, a w państwach federacyjnych — także jego części.
Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego.(Wikipedia)
Są to barwy pochodne od herbu państwa. Pas górny oznacza Orła Białego, pas dolny pole tarczy herbowej. Biel i czerwień są od 1831 roku naszymi barwami narodowymi. Mają one jednak dużo starsze korzenie. Sięgają średniowiecza - już w XIII wieku biały orzeł umieszczony został przez książęta piastowskie w czerwonym polu tarczy herbowej. Od tej pory zmieniającemu się stale wizerunkowi orła zawsze towarzyszyły biel i czerwień. Z czasem kolory te uzyskały samodzielne znaczenie w symbolice narodowej. Zaczęły się one pojawiać na tarczach i chorągwiach rycerskich, proporcach husarskich i sztandarach wojskowych. W pierwszej połowie XVIII wieku do umundurowania wojskowego wprowadzone zostały białe kokardy, symbolizujące przynależność państwową wojska. W chwili wybuchu powstania listopadowego zmieniono barwę kokardy wojskowej na biało-czerwoną. Biel oznaczać miała dobro i czystość dążeń narodu polskiego, czerwień - dostojność, majestat i potęgę władców polskich. Odtąd barwy biało-czerwone uznane zostały za barwy narodowe. Jak wszystkie inne polskie symbole narodowe, również barwy "biel i czerwień" były w czasach zaborów tępione przez rosyjskie, austriackie i pruskie władze. Przetrwały jednak na emigracji, wracały podczas wszystkich narodowych manifestacji na polskich ziemiach. W czasie II wojny światowej pojawiały się na ulicach Warszawy i innych miast polskich w dniach świąt narodowych. Krzepiły serca, budziły nadzieję, były wyzwaniem rzuconym wrogowi. Biało-czerwonymi flagami znaczyli swój szlak bojowy żołnierze na wszystkich frontach wojny. Dlatego barwy biało-czerwone są jedną z największych narodowych wartości. Konstytucja z 1997 roku określa, że barwy te są barwami państwowymi Rzeczypospolitej Polskiej.
Anna Zielińska
