7 grudnia 2016 roku w Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy Barcin odbyło się kolejne i ostatnie już spotkanie z cyklu „Ale sztuka!”, prowadzonego przez Olgę Gralak-Ćwikła, poświęconego historii sztuki poszczególnych epok. Po podróży poprzez wszystkie epoki historii sztuki począwszy od starożytności, nadszedł czas na sztukę modernistyczną.
Modernizm to umowny okres w dziejach sztuki, którego ramy czasowe wyznacza się od lat 60. XIX wieku (w związku z impresjonizmem) do lat 70. XX wieku (konceptualizm). W tej epoce, jak w żadnej innej – nastąpił rozwój wielu różnorodnych i wielopłaszczyznowych kierunków i prądów artystycznych. Każdy z nich zachwyca swą odmiennością, wyeksponowaniem rozmaitych elementów, które dla jednych były niezwykłe i mistrzowskie, dla innych niezrozumiałe i odstręczające. Od impresjonizmu, poprzez postimpresjonizm, ekspresjonizm, symbolizm, kubizm, dadaizm, futuryzm po action painting, pop art, color field painting, sztukę ziemi, minimalizm, sztukę konceptualną itd. – każdy z kierunków odkrywał dla sztuki coś nowego, dając artystom niemal nieograniczoną wolność twórczą.
Sztukę modernistyczną kojarzy się z nowoczesnością - nowatorstwem koncepcji sztuki i nowymi środkami wyrazu. Odrębność tego nurtu widoczna jest w sposobie rozumienia sztuki, nowych koncepcjach piękna (nieopierającego się na klasycznej proporcji, harmonii i umiarze), zastosowaniu nowych technik i materiałów, skłonności do eksperymentu, śmiałym zerwaniu z tradycją i rozszerzeniu pojęcia sztuki także na przedmioty użytkowe. Twórcy modernistyczni (w szerokim znaczeniu terminu) wierzą w ideę postępu i możliwości techniki. Głoszą także ideę „ars pro arte” (sztuka dla sztuki), zakładającą pozbawienie sztuki jakichkolwiek zadań, funkcji (np. dydaktycznej), a skupienie się jedynie na wrażeniach estetycznych.
Olga Gralak-Ćwikła
